Uit het nieuwe "Yoga magazine":
Europese ontdekkingreizigers trokken door het oerwoud met inheemse mannen die hun spullen droegen. In hoog tempo trokken ze verder en verder, tot de dragers stopten, op hun spullen gingen zitten en niet verder wilden. De westerlingen wilden doorgaan, maar de dragers weigerden. "Ons lichaam gaat te hard voor onze ziel", zeiden ze. "We wachten hier tot onze ziel ons weer heeft ingehaald".
En dat was precies wat gebeurde de afgelopen dagen tijdens mijn onaangekondigde koffiepauze. Mij laten inhalen door mijn ziel om weer verder te kunnen. En dat ga ik de komende tijd bewaken, mijn ziel de tijd geven weer rustig bij me te komen wanneer mij lichaam vooruit rent.
Ondertussen blijft mijn lieve en dappere mams heel rustig en sterk, ook nu ze weet dat ze niet meer beter wordt. Het leven gaat verder, dat is wat zij zelf tegen me zegt. Ik probeer vooral te leven in het moment. Niet nadenken over wat morgen komt of daarna. En gek genoeg geeft dat heel veel ruimte. Een ultieme oefening in mindfullness.
Het kaarsje brandt. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenxx
Zelfs voor een "anti-soof" als ik, is dit zo mooi! De ziel die het lichaam in moet halen. Mooi, maar zoooo moeilijk. Het voelt naar als je lichaam en ziel niet op een plek zijn. Volgens mij is je moeder je sterkste steun is deze tijd... Geniet nog met volle teugen van haar!!!Heel veel liefs, Karin
BeantwoordenVerwijderen